برانکو بهترین مربى خارجى فوتبال ایران

تاکنون مربیان خارجى بسیارى مثل رایکوف، آلن راجرز، استانکو، ایویچ، بلاژویچ، دنیزلى و برانکو در ایران کار کرده اند. سخنى به گزاف نگفته ایم اگر از بین آنان برانکو را موفق ترین مربى تمام ادوار تاریخ ایران بنامیم (در صورت صعود به جام جهانى) جایى که ایشان از زمان حضور خود در رأس فوتبال ما ۲ مقام قهرمانى بوسان و آسیا، اقیانوسیه و یک سومى جام ملت ها را براى ما به ارمغان آورده و اینک نیز طعم صعود به جام جهانى را به ما ارزانى داشته. اگر بخواهیم کارنامه برانکو را موشکافانه تر بررسى کنیم و علل موفقیت هاى آن را جست وجو کنیم پى به نکاتى ظریف اما در عین حال با اهمیت مى بریم که دیگر مربیان خواسته یا ناخواسته در انجام آن ناموفق بوده اند. یکى از آن موارد را مى توان در خودباورى و روحیه جنگندگى تا آخرین دقایق و دست کم نشمردن حریف دانست.
شنیدن این نکته نیز خالى از لطف نیست که تیم برانکو از کم حاشیه ترین تیم هاى ملى در ادوار مختلف بوده و شیوه برخورد او در نوع خود با بازیکنان، با مربیان دیگر قابل قیاس نیست. تا جایى که به یاد دارم همیشه تیم هاى ملى ما در میادین خارجى و در اکثر بازیهاى آخر اگر نیاز به برد داشته اند نتیجه را مساوى و اگر به مساوى احتیاج بوده نتیجه را واگذار کرده اند که یکى از علت هاى این موضوع را مى توان به حاشیه هاى اطراف آن و احساسى عمل کردن به آن دانست در صورتى که در تیم ملى این رویه دیگر مشاهده نمى شود، که از نمونه هاى آن مى توان به برد مقابل اردن و قطر اشاره کرد که همیشه برایمان مشکل ساز بوده اند. از نکات دیگر در برترى برانکو مى توان به داشتن تیمى منسجم و قوى که بازى در آن آرزوى هر بازیکنى است اشاره کرد. در جایى که امثال باقرى ها به علت مشکلات حاشیه یى در تیم عطاى آن را به لقایش بخشیدند انگیزه مجدد آنان براى بازى در تیم ملى و تحولى عظیم که در سطح نگرش آنان پدیدار شده قابل تأمل است. این قضیه و خصلت هاى دیگر برانکو او را به یکى از باهوش ترین و موفق ترین مربیان موجود در ایران مبدل کرده است.
در پایان عقیده دارم اسم بردن از شخص خاصى به عنوان ناجى تیم ملى اشتباه بوده و همه مسؤولان نقش بسزایى در موفقیت تیم ملى دارند و اما فکر مى کنم که شما هم با من هم عقیده باشید که حرص خوردن از بازى نه چندان دلچسب تیم ملى کمتر از درد عدم صعود به جام جهانى است.