پایکوبى در دبى
نام ایران در شب خلیج فارس پیچید
- بلافاصله بعد از سوت پایان بازى ایرانیان مقیم شهرهاى مختلف امارات به خیابان ها ریختند و با در دست داشتن پرچم ایران، خیابان ها را سرشار از شور و شوق کردند تا حدى که دیگر همه فهمیده بودند و مى دانستند این خوشحالى ها براى چیست.
ایرانیان مقیم دبى بلافاصله بدون آنکه هماهنگ کرده باشند به صورت ناخودآگاه به سمت باشگاه ایرانیان حرکت کردند، از ابتداى خیابان عود میثاء که این باشگاه در آن قرار دارد، ترافیک تقریباً سنگینى شکل گرفته بود و خودروهایى که قصد عبور از آن خیابان را داشتند، باید از زیر پرچم سه رنگ ایران عبور مى کردند. جوانان ایرانى در این خیابان و مقابل باشگاه ایرانیان، همگى تا حدوداً نیم ساعت به جشن و پایکوبى پرداختند و براى آنکه راحت تر باشند و بتوانند در مکانى که مزاحمتى براى کسى ایجاد نکند شادمانى کنند، به خیابان جمیرا و در کنار سواحل نیلگون خلیج همیشه فارس رفتند. از همان خیابان عود میثاء همه قرار گذاشتند که به نزدیکى برج العرب بروند تا در کنار این سازه زیبا، ایرانى بودن خود را فریاد بزنند و شادمانى خود را ابراز کنند. در طول مسیر حدوداً ۱۵۰ دستگاه خودرو با روشن کردن چراغ هاى راهنماى خود و با به صدا درآوردن بوق اتومبیل هاى خود و در دست داشتن پرچم ایران، خیابان جمیراى دبى را در اختیار خود درآوردند و جالب آنکه اعرابى که در مسیر قرار داشتند، همراه با ایرانیان شادى مى کردند و همگى مى گفتند: «مبروک یا شباب» (جوانان تبریک مى گوییم). آنها نیز مى دانستند که فرزندان آریایى مقیم کشورشان به خاطر افتخار آفرینى هموطنانشان اینگونه خیابان معروف دبى را در اختیار خود درآوردند.
سرانجام ایرانى ها به مکان مورد نظر رسیدند و همگى از دختر و پسر، زن و مرد، پیر و جوان در سواحل خلیج همیشه فارس همراه با موسیقى به جشن و پایکوبى پرداختند. به نوعى مى توان گفت ایرانى کوچک ساخته بودند و جمعیتى بالغ بر ۵۰۰ الى ۶۰۰ نفر در این گردهمایى باشکوه و خودجوش که به مناسبت پیروزى تیم ملى ایران و راهیابى به جام جهانى برپا شده بود شرکت کردند. بعد از حدود دو ساعت جشن و پایکوبى و سرور، همه ایرانیان پراکنده شدند ولى در طى مسیرى که بودند و به سمت خیابان جمیرا و ضیافه ختم مى شد، همه ایرانى ها با در دست داشتن پرچم ایران از ماشین هاى در حال حرکت بیرون آمده بودند و جالب آنکه پلیس دبى على رغم آنکه این صحنه ها را مى دید، مشکلى را براى ایرانیان ایجاد نکرد. نکته جالب توجه این بود که همه ایرانیان ماشین هاى خود را در یک خط قرار داده بودند تا مانع تردد سایر خودروها نشوند.

صعود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی را تبریک می گویم

....................................................................................................

....................................................................................................

وقتش همین حالا است. خیلى وقت است که عادت کرده ایم مثل قهرمان فیلم هاى خوش عاقبت تا انتهاى عذاب، تا ته جهنم بریم و برگردیم. یاد گرفته ایم که مثل قهرمانان تراژیک همیشه تا آخرین لحظه اضطراب و درد و نگرانى را به دوش بکشیم، تا آخرین ذره  هاى انرژى امیدوار بمانیم و سرانجام شکست را در اوج ناباورى بپذیریم. شاید براى همین بدعادتى ها است که حالا باورمان نمى شود پیش از تحمل همه شکنجه هایى که مى توانست سراغمان بیاید به آستانه رستگارى رسیده باشیم. شاید براى همین حساسیت هایمان برانگیخته نمى شود. انگار هنوز باور نمى کنیم. قبول اینکه پیش از تمام شدن بازى بتوانیم کار را تمام کنیم غیر ممکن است. اینکه ما هم مثل خوشبخت هاى همیشگى با اطمینان خاطر و آرامش خیال بتوانیم آخرین دیدار را به یک بازى تدارکاتى بدل کنیم.
خواب آلوده داریم نگاه مى کنیم و انگار نه انگار که همه چیز مى تواند به همین راحتى برایمان اتفاق بیفتد. انگار نه انگار که فقط چند ساعت مانده و یک نود دقیقه دیگر کافى است تا ما رستگار شویم. تا ناگهان این زندگى سیاه و سفید رنگ بگیرد و ما به دنیاى دیگرى وارد شویم. دنیاى صعودکنندگان به جام جهانى.
چهار سال از آخرین اشک هاى ما گذشته است و حالا چنان بى دغدغه و راحت مى توانیم به معشوق برسیم که انگار نه انگار این همان است که چهار سال انتظارش را کشیده ایم. چهار سال بى قرارى اش را کرده ایم. معشوقه یى که گمان مى کردیم براى بوسیدن اش باید از کوه ها و دریاها گذشت ناگهان زنگ زده است و براى امشب با ما قرار گذاشته است. ساعت ۹ شب هر جا که دلمان بخواهد. استادیوم آزادى یا مقابل آن جعبه هاى دوست داشتنى. داور که سوت را بزند ما مى توانیم دست او را بگیریم و با او در خیابان هاى شهر برقصیم. با او تمام این سال هاى حسرت بار را گریه کنیم و فریاد بزنیم. حالا او با ماست. تا سال دیگر که به جشن باشکوه برویم با ما مى ماند.
کار تمام است. فقط باید چشم ها را ببندیم و دل ها را به آن ساق ها ببندیم و بگذاریم این چند ساعت هم بگ ذرد. کافى است بخوابیم و ۹ شب بیدار شویم ببینیم ماه آسمان طعم عسل گرفته است. دنیا طعم عسل گرفته است.
باور نمى کنیم. تا آن لحظه برسد و جهانى شویم. انگار نه انگار که فقط یک عطسه مى خواهد. یک تساوى مى خواهیم. دیگر براى کى باید گذاشت. براى چه باید همه چیز را دوباره به یک شکنجه دیگر کشید. براى چه باید زجرکش دوباره یى را تحمل کنیم.
روز رفتن به جام جهانى همین امروز است. ۱۸ خرداد بالاخره رسید. وقتش همین حالا است.

برانکو بهترین مربى خارجى فوتبال ایران

تاکنون مربیان خارجى بسیارى مثل رایکوف، آلن راجرز، استانکو، ایویچ، بلاژویچ، دنیزلى و برانکو در ایران کار کرده اند. سخنى به گزاف نگفته ایم اگر از بین آنان برانکو را موفق ترین مربى تمام ادوار تاریخ ایران بنامیم (در صورت صعود به جام جهانى) جایى که ایشان از زمان حضور خود در رأس فوتبال ما ۲ مقام قهرمانى بوسان و آسیا، اقیانوسیه و یک سومى جام ملت ها را براى ما به ارمغان آورده و اینک نیز طعم صعود به جام جهانى را به ما ارزانى داشته. اگر بخواهیم کارنامه برانکو را موشکافانه تر بررسى کنیم و علل موفقیت هاى آن را جست وجو کنیم پى به نکاتى ظریف اما در عین حال با اهمیت مى بریم که دیگر مربیان خواسته یا ناخواسته در انجام آن ناموفق بوده اند. یکى از آن موارد را مى توان در خودباورى و روحیه جنگندگى تا آخرین دقایق و دست کم نشمردن حریف دانست.
شنیدن این نکته نیز خالى از لطف نیست که تیم برانکو از کم حاشیه ترین تیم هاى ملى در ادوار مختلف بوده و شیوه برخورد او در نوع خود با بازیکنان، با مربیان دیگر قابل قیاس نیست. تا جایى که به یاد دارم همیشه تیم هاى ملى ما در میادین خارجى و در اکثر بازیهاى آخر اگر نیاز به برد داشته اند نتیجه را مساوى و اگر به مساوى احتیاج بوده نتیجه را واگذار کرده اند که یکى از علت هاى این موضوع را مى توان به حاشیه هاى اطراف آن و احساسى عمل کردن به آن دانست در صورتى که در تیم ملى این رویه دیگر مشاهده نمى شود، که از نمونه هاى آن مى توان به برد مقابل اردن و قطر اشاره کرد که همیشه برایمان مشکل ساز بوده اند. از نکات دیگر در برترى برانکو مى توان به داشتن تیمى منسجم و قوى که بازى در آن آرزوى هر بازیکنى است اشاره کرد. در جایى که امثال باقرى ها به علت مشکلات حاشیه یى در تیم عطاى آن را به لقایش بخشیدند انگیزه مجدد آنان براى بازى در تیم ملى و تحولى عظیم که در سطح نگرش آنان پدیدار شده قابل تأمل است. این قضیه و خصلت هاى دیگر برانکو او را به یکى از باهوش ترین و موفق ترین مربیان موجود در ایران مبدل کرده است.
در پایان عقیده دارم اسم بردن از شخص خاصى به عنوان ناجى تیم ملى اشتباه بوده و همه مسؤولان نقش بسزایى در موفقیت تیم ملى دارند و اما فکر مى کنم که شما هم با من هم عقیده باشید که حرص خوردن از بازى نه چندان دلچسب تیم ملى کمتر از درد عدم صعود به جام جهانى است.

 

 تجربه و کیفیت مانع ایجاد شگفتی در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی فوتبال در قاره‌ آسیا شد.» سایت رسمی فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) در گزارشی به دیدارهای روز جمعه هفته گذشته انتخابی جام جهانی در قاره آسیا اشاره کرده است. 
در گزارش فیفا آمده است:« قدرت‌های سنتی فوتبال آسیا ؛ ایران ، ژاپن و عربستان حریفان خود را شکست دادند و تنها کره جنوبی برابر ازبکستان به تساوی یک بر یک رسید.
در گروه A تیم بی‌شکست عربستان سعودی با پیروزی سه بر صفر برابر کویت به صدر گروه رسید.
آنها برای تداوم صدرنشینی خود باید در ورزشگاه ملی فهد شهر ریاض برابر ازبکستان صف آرایی کنند.
آنها با هشت امتیاز هم اکنون در صدر جدول قرار دارند و پس از این تیم کره‌ جنوبی با یک امتیاز کمتر در رده‌ سوم است.
کویت و ازبکستان نیز با چهار و دو امتیاز هنوز برای رسیدن به مسابقه‌ پلی آف و دیدار با نماینده چهارم قاره آمریکای مرکزی و دریای کاراییب امید دارند.
ایران با پیروزی نزدیک یک بر صفر مقابل تیم کره شمالی در ورزشگاه آزادی به حکمرانی خود در گروه B ادامه داد.
آنها برای صعود به جام جهانی تنها به یک امتیاز احتیاج دارند و تیم برانکو ایوانکوویچ می‌تواند نخستین تیم آسیایی صعود کرده به جام جهانی باشد.
در همین حال ژاپن در ورزشگاه ملی منامه تیم ملی بحرین را شکست داد تا این تیم نیز امید فراوانی به صعود به جام جهانی داشته باشد.